อัญมณีแห่งความสยองซ่อนเร้นของ Tubi คือหนังย้อนยุคสมัยที่ไม่ควรพลาด
ในช่วงเวลาที่หนังยุค ’80s กลับมาเป็นที่นิยม ไม่ค่อยมีหนังสยองขวัญสมัยใหม่ที่จะสื่อถึงจิตวิญญาณของคลาสสิคแบบในอดีตได้สมบูรณ์ แม้ว่าจะพยายามลอกเลียนแบบมากแค่ไหน แต่บ่อยครั้งที่รู้สึกถึงการใช้เทคนิคการถ่ายทำสมัยใหม่หรือการคัดเลือกนักแสดง ในที่สุดมักทำให้ตัวหนังขาดเสน่ห์ไปบางส่วน ทว่าหนังเรื่อง “The House of the Devil” ของผู้กำกับ Ti West กลับทำให้เรานึกถึงยุคสมัยที่หนังสยองขวัญมีบรรยากาศและการสร้างสรรค์ที่เต็มไปด้วยความค่อยเป็นค่อยไประดับสูงสุด
บทนำเต็มไปด้วยความน่ากลัว ณ บ้านหลังหนึ่ง
หนังเรื่องนี้ทำตามแนวทางจากยุค ’80s ได้อย่างละเอียดและพิถีพิถัน ทำให้รู้สึกเสมือนว่าเราได้หลงเข้าไปในยุคนั้นจริง ๆ ตัวเนื้อเรื่องตามติดชีวิตของซาแมนธา (Jocelin Donahue) นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ต้องการเงินอย่างเร่งด่วน และรับงานดูแลเด็กในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ดูวังเวง ซึ่งที่จริงแล้วเธอไม่ได้เผชิญหน้ากับเด็ก แต่ต้องพบกับสิ่งที่เหนือจินตนาการ
สื่อแนวคิดและความรู้สึกของยุค ’80s
The House of the Devil จำลองทุกอย่างตั้งแต่ภาพยนตร์ในยุคนั้นได้สมบูรณ์ ตั้งแต่การถ่ายบนฟิล์ม 16 มม. การแต่งกาย ทรงผมของตัวละคร ไปจนถึงการใช้เพลงจากยุคนั้นอย่าง The Fixx’s “One Thing Leads To Another” หรือ The Greg Kihn Band’s “The Break Up Song” นอกจากนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างในหนัง ตั้งแต่แก้วน้ำที่ร้านพิซซ่าไปจนถึงฟอนต์ชื่อหนัง ทำให้คนที่ดูต้องคิดว่าได้รับประสบการณ์ที่มาจากการย้อนเวลา
ความลับมืดมนที่ซ่อนอยู่ในคฤหาสน์
ซาแมนธาเริ่มสงสัยในความผิดปกติเมื่อเธอบังเอิญพบว่ารูปที่บ้านที่เธอดูแลไม่ได้เกี่ยวข้องใด ๆ กับครอบครัวที่จ้างเธอไว้ เมื่อเธอตั้งใจจะโทรแจ้งตำรวจ เธอได้กินพิซซ่าที่มีพิษเข้าไป แล้วก็ผ่านไปได้แค่เสี้ยวนาทีก่อนที่จะหมดสติ
ทำให้หวาดหวั่นตั้งแต่ต้นจนจบ
The House of the Devil สร้างความรู้สึกคลางเคลือบและทำให้กังวลตลอดระยะเวลาการรับชม โดยใช้หัวขั้วของความโดดเดี่ยว ความไม่รู้ และการทรยศหักหลัง ทำให้ทุกอย่างเต็มไปด้วยแรงสั่นไหว เพราะหนังเรื่องนี้ยึดหลักที่ใช้ภาพจริงมากกว่าการตกใจจังหวะวงจรซ้ำ
สรุปความยอดเยี่ยมของ The House of the Devil
หากคุณกำลังมองหาหนังสยองขวัญที่ไม่ใช้การตกใจหรือความน่ากลัวแบบซ้ำ ๆ และขาดแนวคิดที่ล้ำลึก The House of the Devil คือหนึ่งในหนังที่คุณควรลองรับชม มันนำบรรยากาศสยองขวัญยุค ’80s กลับมาสู่หน้าจอด้วยวิธีการที่เชื่อในควคามเปรียบเทียบและสร้างความหดหู่ ถือเป็นประสบการณ์ที่ทำให้คนดูสะดุ้งและทึ่งในเวลาเดียวกัน คุณอาจยังตกค้างอยู่กับความเข้มข้นของเรื่องราวอีกพักใหญ่หลังจบหนังนี้
